Davacı, feshin geçersizliğine, işe iadesine ve yasal sonuçlarına hükmedilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

K A R A R
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili müvekkilinin davalı şirkette yolcu hizmetleri memuru olarak 23/03/2010 tarihinde çalışmaya başladığını, 20/02/2015 tarihinde davalı tarafından haksız ve geçersiz olarak iş akdine son verildiğini, davalı tarafın resmi olarak yazılı fesih bildirimini tebliğ etmediğini, bu nedenle feshin hangi gerekçeye dayandığını bilemediklerini, feshin geçerli nedene dayandığı hususunun davalı şirket tarafından ispat edilmesi gerektiğini belirterek, iş akdinin feshinin geçersizliğine ve müvekkilinin işe iadesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili davacının davalı şirkette 24/03/2010-20/02/2015 tarihleri arasında görev yaptığını, davacının iş akdinin feshe yetkili son makam olan genel müdür onayı ile feshedildiğini, yapılan tüm işlemlerin yasaya ve usule uygun olduğunu, davacının işine gerekli özeni göstermediğini, değişik rahatsızlıkları gerekçe göstererek sık sık viziteye çıktığını, davacının bu tutum ve davranışının diğer çalışanları da etkileme noktasına geldiğini,davacının vizite ve raporlarını tatil günleri ile birleştirmesinin iyi niyetli olmadığını gösterdiğini belirterek davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece fesihte makul süreye uyulmadığı davacının 03.12.2014 tarihli yazıyla savunmasının istendiği davacının 29.12.2014 tarihinde savunma verdiği davacının ilk savunma verdiği tarihten sonraki aldığı raporların iş kazasına ilişkin rahatsızlıklarla ilgili olduğu gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
Mahkemece davacının son raporunun savunmasının talep edildiği tarihten 9 gün öncesine ait olduğu davacının savunma verdiği tarihten 20 gün sonra iş sözleşmesinin feshine karar verildiği 23 gün sonra iş akdinin feshi bildiriminin düzenlendiği gerekçesiyle fesihte makul süreye uyulmadığı belirtilmişse de, disiplin kurulu kararıyla fesih işlemi yapıldığı, disiplin kurulunun öğrenme tarihi dikkate alındığında feshin makul sürede yapıldığı, aksi düşünülse bile davacının raporlarıyla ilgili savunmasının 29.01.2015 günü alındığı,davacının savunmasını verdikten sonra iş sözleşmesinin 20.02.2015 günü feshedildiği, rapor tarihi, savunma tarihi ve fesih tarihi dikkate alındığında feshin makul sürede yapıldığının açık olduğu anlaşıldığından mahkemenin bu yöndeki gerekçesi hatalı değerlendirmeye dayanmaktadır.
Taraflar arasındaki uyuşmazlık davacının sık sık rapor alması nedeniyle yapılan feshin geçerli nedene dayanıp dayanmadığı noktasında toplanmaktadır.
4857 Sayılı İş Kanunu’nun 18.maddesinde iş sözleşmesinin işveren tarafından işçinin yeterliliğinden veya davranışlarından kaynaklanan geçerli bir sebebe dayanılarak feshedilebileceği düzenlenmiştir. Söz konusu geçerli sebepler İş Kanunu’nun 25.maddesinde belirtilen derhal fesih için öngörülen nedenler yanında, bu nitelikte olmamakla birlikte, işçinin ve işyerinin normal yürüyüşünü olumsuz etkileyen hallerdir. 

İşçinin yeterliliğinden veya davranışlarından kaynaklanan sebepler ancak işyerinde olumsuzluklara yol açması halinde fesih için geçerli sebep olabilirler. İş ilişkisinin sürdürülmesinin işveren açısından önemli ve makul ölçüler içinde beklenemeyeceği durumlarda, feshin geçerli sebeplere dayandığı kabul edilmelidir. 
İş Kanunu’nun gerekçesinde hangi hallerin işçinin yetersizliği nedeniyle geçerli fesih hakkı bahşedeceği örnek kabilinden sayılmış olup bunlardan biri de sık sık hastalanarak rapor almadır. Sık sık rapor alma halinde, işveren aralıklı da olsa işçinin iş görme ediminden faydalanamayacaktır. Sık sık hastalanan ve rapor alan işçinin, bu nedenle devamsızlığının işyerinde olumsuzluklara yol açacağı açık bir olgudur. İş Kanunu’nun gerekçesinde sık sık hastalanmanın yeterlilikten kaynaklanan neden olarak örnek kabilinden sayılması, işyerinde olumsuzluklara yol açtığının kabul edilmesindendir.
İşveren 4857 sayılı İş Kanunu’nun 18/3. f maddesi uyarınca aynı kanunun 25/I.b maddesi uyarınca önele ilaveten altı haftalık bekleme süresi içinde işçinin iş sözleşmesini feshedemez. Ancak işçinin aralıklı olmak üzere sık sık rapor alması bu kapsama girmez. Sık sık rapor alması durumunda toplam raporlu olduğu süre, bekleme süresi içinde kalsa bile, sık sık rapor alması işyerinde olumsuzluklara yol açmış ise, işçinin iş sözleşmesi bildirimli veya süreli olarak feshedilebilir. Bu durumda fesih geçerli nedene dayanmaktadır.
Dosya içeriğine göre davacının iş sözleşmesi 2014 ve 2015 yıllarında 98 gün rapor alması nedeniyle 4857 sayılı İş Kanunu 17. ve 18. maddeleri uyarınca feshedilmiştir. Davacı bir kısım raporlarının iş kazası geçirdiğinden iş kazası nedeniyle alındığını ifade etmiştir. Davacı 30.06.2013 ve 08.12.2014 tarihlerinde iş kazası geçirmiş olup sağ dizinden yaralanmıştır. 2014 yılında ve 2015 yıllarında alınan raporların büyük çoğunluğunun ise üriner sistem enfeksiyonu, gastroenterit gibi rahatsızlıklardan alındığı iş kazasıyla ilgili olmadığı görülmektedir. Davacının 08.12.2014 tarihinde iş kazası geçirdikten sonra da iş kazasıyla ilgili olmayan raporlar aldığı, davacının aldığı rapor sayısı, raporlu gün sayısı dikkate alındığında iş akışının bozulacağı açıktır. Davacının sık sık rapor alması işyerinde olumsuzluklara yol açmış ve iş ilişkisinin işveren açısından çekilmez hale getirmiştir. İşverenin feshi, davacının yeterliliğinden kaynaklanan geçerli nedene dayandığından, davanın reddi gerekir. Yazılı gerekçe ile davanın kabulü hatalıdır.

4857 sayılı İş Yasasının 20/3 maddesi uyarınca Dairemizce aşağıdaki şekilde karar verilmiştir.
HÜKÜM :
Yukarda açıklanan gerekçe ile;
1.Mahkemenin kararının BOZULARAK ORTADAN KALDIRILMASINA,
2. Davanın REDDİNE,
3. Harç peşin alındığından yeniden alınmasına yer olmadığına,
4.Davacının yaptığı yargılama giderinin üzerinde bırakılmasına, davalının yaptığı 150.00 TL yargılama giderinin davacıdan tahsili ile davalıya ödenmesine,
5.Karar tarihinde yürürlükte bulunan tarifeye göre 1.800 TL ücreti vekaletin davacıdan alınarak davalıya verilmesine,
6. Peşin alınan temyiz harcının isteği halinde davalıya iadesine,
Kesin olarak 21/01/2016 tarihinde oybirliği ile karar verildi.